In de kringloopwinkel is er een urn met de as van iemand in een tas met oud porselein gevonden. Een vorm van reïncarnatie. Zij is de kringloop ingebracht.
Soms kom je in situaties die weer beginnen waar ze zijn geëindigd. Patronen die terug komen, valkuilen waar ik steeds weer in zal trappen en waar ik steeds weer uit zal kruipen. Maar ook dingen die alsmaar doorgaan en niet stoppen.
Ik loop de stad in op zoek naar iets wat ik wil vinden maar weet nog niet precies wat. Ik loop en loop, gedachten gaan sneller, ik loop nog iets harder met het idee het ‘iets’ te vinden. Sta ik na een tijd gewoon weer voor mijn eigen huis.
We spreken af in een cafeetje en hebben het over de plannen van een toekomst die ik wil veranderen. Ik wil de alsmaar doorgaande tijd met dezelfde dingen, die ik niet leuk vind, onderbreken. De kringloop werkt niet meer. En dan denk ik, kan ik wel gemist worden of, ik heb mijn verantwoordelijkheid. Zij zegt je moet gewoon iets anders gaan doen. We praten nog over hoe het met de kinderen is. Als we afscheid nemen geef ik haar een tas met een cadeau voor haar verjaardag. Op de tas die uit een supermarkt komt staat, ‘Het kan’
Thuis op de bank kijken we nog eens de soldaat van oranje. Het is misschien al de 10dekeer. Ik wil altijd dat deze film snel voorbij gaat. Het is te spannend. En ook al weet ik hoe het afloopt ik zie het iedere keer weer als voor de eerste keer.
Koningin Wilhelmina kust de grond van Nederland. Het is ook deze keer weer goed afgelopen. Ik zap naar een ander kanaal. Het nieuws is bezig. Een aanslag in Bagdad. Ik zap door, Nieuwsuur, over terrorisme.
Er is geen moment in mijn leven geweest dat er geen oorlog is. De ene oorlog is een gevolg van de vorige. Het is een kringloop het is een perpetuum mobile.
Ik ga nog eens de stad in en ben op zoek naar een oplossing, ik loop en loop. De schreeuwende reclames, bloemenverkopers, en haastige mensen met toeterende auto’s geven geen oplossing voor mijn innerlijke oorlog. En dan sta ik weer voor mijn eigen huis.
In de kringloopwinkel wachten ze nog even of iemand de urn komt halen en anders verstrooien ze de as.
Ha Christine, mooi hoe je me mee kan nemen in je verhaal!
Liefs,
Nine