Categoriearchief: Minimale fragmenten

Ik zie hem lopen op straat en klop hem op zijn schouder. We kennen elkaar niet zo goed maar komen elkaar vaak tegen. Ik vraag hoe het met hem is. Als hij zegt: ‘Goed’, kijkt hij even naar de grond. … Lees verder →

De regen slaat tegen de ruit. Zij gaat met een vloeiende beweging langs het stokje waardoor de ruitenwissers aan gaan. Even zie ik de weg weer, de lantarens schijnen en de aankomende auto’s hebben hun lampen aan wat mij een … Lees verder →

Het gras staat geprint in mijn been als ik van de grond opsta. Zand op het stuk hand waar ik mij mee omhoog duwde. Met mijn vingers sla ik de zwarte korrels er van af. Niet wetend wat te doen … Lees verder →

Een hoog snerpend geluid komt vanaf het gebouw wat in de steigers staat. De steiger is afgeschermd met een zwart plastic. Ik kan niet zien wat er gebeurt. De machines worden van vlees en bloed. Er wordt daar een kind … Lees verder →

Ik ruik een aarde lucht in de koelkast. Ik ga opzoek, eerst in de groenten la. Hier vind ik nog wat oude sperziebonen die aan de uiteinden donkergroen kleuren en nat aanvoelen maar niet naar aarde ruiken. Ook een halve … Lees verder →

Een gordijn van kleine fijne druppels regen maakt mijn gezicht nat. De wind heeft ruimbaan en glijdt over de akkers. Net de andere kant op dan waar ik naar toe ga. Hard trap ik er tegen in. Her en der … Lees verder →

Bij haar zit er systeem in. Haar manier verwonderend mij. Ik vraag mij af of ze het heeft geleerd of zelf bedacht. Ze trekt de roze handschoenen over haar handen. De glazen worden gewassen in de bak met het verse … Lees verder →

De jongen met de krantjes in zijn hand staat voor de ingang van de supermarkt. Ik groet hem en zie de sneeuwvlokjes dansen in de lucht. Hij is dik ingepakt maar de gedachte maakt me koud. Als ik de schuifdeuren … Lees verder →

Met een grote doos gelezen papier, met informatie om te vergeten, loop ik naar de bak waar papier op staat. Maar de bak zit vol. Er staat al een doos naast. De wind heeft de gelezen en leeg gegeten papieren … Lees verder →

De regen tikt op het dak. Dan ineens hoor ik gekletter op de schuine ramen. Een witte korrel slaat tegen de ruiten. Het wit steekt af tegen de donkere lucht. En dan is het ineens voorbij. Nu hoor ik het … Lees verder →