Het is 20 november, lees ik op het kalenderblaadje van de scheurkalender. Maar dat kan ook gisteren zijn. Of eergister. De kalenderblaadjes blijven altijd lang op tafel liggen. De achterkant wordt ook nog wel eens gebruikt als boodschappenbriefje, of een briefje om een goede dag te wensen. Op de voorkant staat een beerachtig dier en als ik mijn ogen iets dicht doe zie ik twee mensen aan tafel zitten. Op deze kalender worden de plaatjes anders als je er langer naar kijkt. En op de achterkant; Heb een fijne dag, ‘k ben laat thuis.
Er ligt er nog een van 21 november. Het plaatje is een koe en in zijn vlekken op zijn vacht zie ik de wereldkaart. Op de achterkant; bleekselderij, wilde paddenstoelen en eieren. Dat is van een aantal dagen terug. Dat zal lekker worden, zei de groenteboer, het was tegen sluitingstijd.
De dagen gaan voorbij zonder ze te benoemen. Ik kijk naar buiten en probeer van de goudenregen die naast het huis staat een beest te maken. Doordat er nog gele blaadjes aan zitten, die in de wind bewegen, lijkt het een beetje op een tijger in actie. Misschien is het morgen wel december en ligt de tijger in stukken op de grond omdat het winter is. Als ik deze dag omdraai staat er; Fijne dag, geniet van de vrijheid. ‘k ben vroeg thuis, koken we samen.
In de hoek van de kamer staat een gorilla, groter dan ik zelf. Als ik anders kijk is het de schaduw van de balken en de zon die een tekening op de muur maakt. In gedachte draai ik hem om en bedenk wat er staat. Heb plezier in de dag, zonder hem te benoemen.
