Mijn computer doet het niet meer. Nu heb ik een laptop. Hij ligt sinds ik hem heb, boven op het tafeltje waar de computer stond. Het is een mooi plekje . Ik kijk uit op de domtoren. Soms schijnt de zon in mijn scherm. Ik kan hem beneden zetten, maar ik doe een gordijn dicht.
Ik kan op reis gaan met mijn laptop. In de tuin gaan zitten. Of in het park waar de zon schijnt. Ik kan in een kroeg gaan zitten. Daar staan veel laptops. Daar broeit het, daar worden plannen gemaakt, nieuwe dingen ontwikkeld, kunst gecreëerd.
Mijn laptop staat op het tafeltje waar de computer stond. Ik reis in mijn gedachten naar parken waar de zon schijnt, naar kroegen waar het gebeurt. Ik herinner me Simon Carmiggelt die op papier en met zijn pen Kronkels schreef. Op een bankje in het park of aan een tafel in de kroeg. . Maar, ik denk dat hij thuis een plekje had waar zijn papier lag en waar hij graag zat.
Mooi! In mijn nieuwe functie ben ik beland in een kantoortuin…een cultuur apart. Met kantoortuinenhumor. Grapjes die landen en grapjes die vervliegen. Gezellig maar soms rumoerig. En dan verlang ik ook weleens naar mijn werkplek met uitzicht op de dom.
Ha Christine,
Mooi stukje.
Veel plezier met je laptop.
Liefs, Nine