We zitten op een terras. De zon verdwijnt achter het gebouw waar we naar zitten te kijken. Ik trek mijn jas aan. De zon heeft de omgeving nog niet warm gemaakt, een jas is noodzakelijk. In de thee zit teveel citroensap wat mijn kaken doet samentrekken. Ik laat de thee staan. Dan zegt ze, wat als ik naar een andere school was gegaan, dan hadden we elkaar nooit ontmoet. Ik vraag me af of je iemand kunt missen die je nooit gekend hebt. Ik kan het me wel voorstellen. Zij is onderdeel geworden van mijn denken. We hebben samen veel bedacht, veel beleeft en dat veel geanalyseerd. Als ik haar niet ontmoet zou hebben ontstaat er een gat in mijn gedachte en is de gedachte niet af. Maar misschien zou ik een andere manier van denken hebben als ik al die jaren met een ander had opgetrokken?
De gedachte wat als, bedenk ik mij vaak. Op het moment als ik in de file sta voor een ongeluk. Heb ik het juiste tijdstip gekozen en wat als ik eerst nog even naar de wc was geweest. Ik kom de agent tegen als ik door rood rij en wat als ik toch die weg genomen had die mooier is maar langer. Of, wat als ik een trein eerder genomen had, was ik dan voor het sneuvelen van de bovenleiding in Amsterdam aangekomen.
Nu begint het ook te waaien. Het terras is niet aangenaam meer. De kachels boven het terras gaan aan. De lucht wordt grauw en donker.
De klas waar in we zaten had weinig leerlingen maar wat als we die eerste opdracht met een ander hadden gedaan was het anders gelopen. Hadden we elkaar wel zien staan als klasgenoot maar hadden we elkaar niet ontmoet. Nu begint het te regenen. We nemen afscheid en spreken af elkaar weer te zien. Over het tijdstip gaan we Appen. Ik loop naar huis en hoor iemand in de verte schreeuwen en denk, wat als ik niet eerst nog naar de wc was geweest.
Mooi geschreven!