Auteursarchief: Christine

Elke stad in Nederland is hetzelfde. Elke stad heeft een plein een fontein en een Blokker, zegt hij. Ik loop in een kleine stad, langs de Blokker naar het plein waar een fontein staat. Ik bedenk me dat ik 20 … Lees verder →

We gaan met de middelbare school naar een museum en blijven voor de grap lang staan kijken naar de vochtregelapparatuur, of de rookmelders. Ik ben 14. De gerangschikte kunst is onwennig. Ik zoek het contrast met de omgeving. Om de … Lees verder →

We zitten in een bootje op weg naar de haven. Ik kijk nog eens terug en zie het eiland. We kennen elkaar al heel lang. We zitten met ons allen op het eiland. De grond veert een beetje. Het is … Lees verder →

Ik heb jeuk. Ik kijk naar mijn arm maar ik zie niets. Er moet iets te zien zijn, ik voel het. Ik kijk naar mijn huid, het ziet er niet anders uit dan normaal. Ik kijk naar mijn andere arm, … Lees verder →

Het is 12 uur. De kerkklok slaat. Ik sta op de dijk aan de Waddenzee en glimlach. Ik ben jarig vandaag. Mijn opa vertelde altijd dat als de klok 12 keer slaat je gezicht in de plooi blijft staan zoals … Lees verder →

Ik zie een oude vrouw met kromme rug in de wolken. Haar haar vertelt dat ze oud is. De wind maakt dat ze recht gaat lopen, maar ook haar hoofd verliest. Het lichaam drijft nog achter haar hoofd aan. Ik … Lees verder →

Ik ga wat later weg om op tijd te zijn en neem nog een half kopje koffie. Ik heb een hekel aan te vroeg zijn. Je moet dan praten met de mensen die ook te vroeg zijn. Ik weet vaak … Lees verder →

De goudenregen staat in bloei. Het geeft kleur aan de grauwe lucht. Achter de boom is het universiteitsgebouw, er zitten mensen aan tafels te werken. Ik kan ze zien. Ben ik zichtbaar? Ik denk dat ze me niet kunnen zien … Lees verder →

Even denk ik dat hij er niet is. Dat hij er dit jaar niet staat. We lopen langs de kleedjes met spullen, die ik vaak herken uit mijn jeugd. En daarnaast het speelgoed voor een klein kind waar zij al … Lees verder →

Ik spreek niets af. Als ik een rood, zwarte combinatie aan heb, heeft mijn man dat ook. Ik spreek niets af. Als ik mijn moeder bel, heeft ze de telefoon al in de hand omdat ze mij wil bellen. Ik … Lees verder →