Bij haar zit er systeem in. Haar manier verwonderend mij. Ik vraag mij af of ze het heeft geleerd of zelf bedacht. Ze trekt de roze handschoenen over haar handen. De glazen worden gewassen in de bak met het verse warme water en een laag zeepsop. De hitte van het water geeft condens op de tegeltjes van de keuken, en het verbaast mij dat de glazen niet knappen. Vervolgens wordt in de gootsteen het sop van de glazen afgespoeld en in het afdruiprek gezet. Het bestek wordt verzamelt en onder in de bak gelegd.
Even verstil ik. Ik ben in gedachten. Deze dag heeft veel indruk gemaakt. Ik probeer de indrukken te ordenen, er is te veel mijn hoofd in gegaan. Ik zucht en laat de gedachten zijn gang gaan.
Als ik de vaat doe pak ik wat voorhanden ligt, al bewaar ik de pannen voor het laatst. Niet wetend waarom. Haar structuur vind ik interessant. Alsof ik een lijstje afwerk. Als je alles gedaan hebt is het ook klaar. Bij mij is er altijd nog een drijvende pollepel in het afwaswater. Of een theelepel die ik in het hete water niet bereik.
Ik schud mijn hoofd om alles op zijn plek te krijgen
Ik zie de glazen op tafel staan. En de borden van gister avond op het aanrecht. Om orde in mijn hoofd te krijgen vul ik de gootsteen met heet water. De zeep maakt een bobbelige laag over het water. Ik speel met het sop en pak de glazen, doe ze in het verse water en spoel ze in de andere bak even af. Ik heb het niet zelf bedacht maar ik word er wel schoon van.
