Een hoog snerpend geluid komt vanaf het gebouw wat in de steigers staat. De steiger is afgeschermd met een zwart plastic. Ik kan niet zien wat er gebeurt. De machines worden van vlees en bloed. Er wordt daar een kind gevilt of een dier mishandeld. Dan is het even stil. Het duizelt mij alsof het geluid een muur heeft gebouwd waar ik tegenaan geleund sta en ineens weg valt. De stilte maakt plaats voor het geluid van een radio. Er speelt een liedje die ik ook vaak uit winkels hoor komen waar veel spijkerbroeken worden verkocht of in het grand café waar studenten verwacht worden. Het irriteert me waarom niet een liedje die nieuw is die ik nog nooit gehoord heb. Een bekent deuntje maakt de stilte zo dagelijks. Daar gaan de machines weer. Het geluid vult de omgeving en legt een plastic zeil met trillende metalen buizen over de naast gelegen gebouwen en de bomen in de straat. Er ontstaat een piep in mijn oor die mij afleid van het snerpende geluid van de vleesgeworden machines. Wat eerst nog een schreeuwend kind was of een mishandeld dier is nu slechts geluidoverlast.
