Auteursarchief: Christine

Ze was grijs, kinderloos en haar man is in de douche in elkaar gezakt. Maar ze lachte, herinner ik mij. Ik ben naar haar vernoemd. We lopen in haar woonplaats en zie het paaltje staan waar ze met haar Daf … Lees verder →

  Ik heb het massaal vallen van bladeren dit jaar gemist. De bomen zijn ineens kaal. De dwarrelende bladeren maakt van mij een spelend mens. Ik probeer ze te vangen als ze langzaam naar de grond gaan. Het is een … Lees verder →

Zal ik de Schoolstraat of de Parkstraat nemen. Ik moet heel snel beslissen omdat ik links of rechts moet. De Singel is vrij en er zitten allemaal auto’s achter mij. Hij zegt altijd dat links de beste keuze is. Toch … Lees verder →

  Het station is op loopafstand. Ik voel het water op mijn haren vallen, het regent, ik omzeil een plas en kijk door de druppels op mijn bril. De wereld ziet er druilerig uit. Het gelaat van de man vervormd … Lees verder →

De trein rijdt richting Zwolle. Als hij de kleine dorpjes voorbij is komt hij in niemands dal. Een weg met mul zand en naaldbomen die het uitzicht beperken en het koud maken. Ik zit in de trein en zie witte … Lees verder →

De trap staat midden in de woonkamer. De treden zijn niet recht en strak maar ze golven als in de stroming van een rivier. Ze brengen mij hoger, naar de punt van het dak. Ik kijk neer op de keuken … Lees verder →

Het natte zand in de straat doet mijn schoenen kraken. De straat is opengebroken. Ik loop op de planken die langs de weg zijn neergelegd. Ik ga de hoek om daar staat een bord doorgaand verkeer gestremd. Ook deze straat … Lees verder →

Linker paneel Ik hoor een krijsend geluid in de lucht. Het zijn vogelgeluiden en ik denk dat er gevaar is. De schaduw van de vogel glijdt langs het huis van mijn overbuurvrouw en kruipt onder de pannen van het dak. … Lees verder →

  Een alarm gaat af als ik een smal straatje in loop. Ik ben alert omdat we laatst brand hadden. . Ik kijk naar de wolken of ze al donker kleuren. Als ik zie dat de lucht blauw is wordt … Lees verder →