Even denk ik dat hij er niet is

Even denk ik dat hij er niet is. Dat hij er dit jaar niet staat. We lopen langs de kleedjes met spullen, die ik vaak herken uit mijn jeugd. En daarnaast het speelgoed voor een klein kind waar zij al te oud voor is. Ieder jaar koop ik een cactus op de vrijmarkt. De cactus verkoper staat altijd op de Plompetorengracht aan de kant van de bakker en het afgebrande studentenhuis. Ik zie hem nu niet. Misschien is het te koud voor cactussen. Misschien is het te koud voor de verkoper. Misschien is het te koud voor Koningsdag. De cactus van hem doet het goed, ze groeien op onvruchtbare droge grond. Niet waar je bij staat maar ze verrassen me altijd als er weer een uitloper is of de vorm van de dikke steel vervormd. Daarnaast doen ze altijd pijn als je er tegen aan loopt. Ze laten weerhaakjes achter in je huid. Weerhaakjes die je bijna niet ziet. Dat doet pijn. Toch koop ik ieder jaar een cactus. We lopen verder en zien aan de andere kant van de gracht de cactus verkoper staan. Er zit er een bij die wij vroeger thuis hadden staan. Een die heel groot is geworden. Die kies ik en een vetplant. Die doet wat minder pijn.