Magische realisme

De wind waait over het water. Er ontstaan rimpels. Alsof het stilstaande water fronst. Door de harde wind knijp ik mijn ogen iets dicht en zie de takken van de bomen als armen bewegen in de lucht. Roepend om hulp. Dan gaat het regenen. De druppels maken kringen in het water. Door de regen op mijn bril lijken het zwarte gaten die verdwijnen in het oneindige.

Ik ga het museum in. Droog mijn bril en loop naar de Carl Willink. Ik weet waar hij hangt. Als ik voor het schilderij sta knijp ik mijn ogen weer iets dicht en trek mijn jas strakker om mij heen alsof het koud is. Het realisme van het schilderij maakt mij onrustig. De afbeelding van het huis met de dreigende lucht daarboven is een kopie van waar ik net ben uitgestapt. Op weg naar buiten zie ik in mijn linkerooghoek het realisme van een Caravaggist met een bijzondere lichtval. Tevreden ga ik de deur uit.

De wolken zijn niet meer zo donker. Het regent niet meer en de wind is gaan liggen. De zon probeert zich door de wolken te duwen.

Een hond springt in het stilstaande water en maakt rimpels. Als de hond uit het water komt schudt hij zich uit en de druppels laten de kleuren van de regenboog zien in het magere zonlicht.

Het realisme van de natuur zet mij aan het denken en laat me ongemakkelijk voelen. De natuur is niet af maar de beginnende knoppen, de kleuren in de lucht, de oneffenheden van een omgevallen boom en een rimpeling in het stilstaande water doet mij denken aan het alledaagse leven, als een spiegel die confronteert.


 

twitter
Dit bericht is geplaatst in Geen categorie, Rok the system. Bookmark de permalink.

1 Reactie naar Magische realisme

  1. Nine schreef:

    Dank voor dit verhaal, mooi dat van de natuur.
    liefs, Nine

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *