Het gaat vanzelf

Een verloren kassabon en binnengewaaide dode bladeren liggen binnen op de mat van de winkel. Het is er druk. De mensen hebben zich verzameld voor de kassa met producten in hun armen. Maar er staat niemand achter de kassa. Als ik over de mat loop kraken de dode bladeren en gaat er een belletje af. Deze roept de winkelier. Waarschijnlijk moet hij zijn koffie laten staan om hem straks koud en bitter met verkrampte kaken te drinken. De achterste klant in de rij staat met een voet op de mat. Het belletje gaat nodeloos af. De winkelier is er al. Wil hij gezien worden, de aandacht trekken. Het gaat vanzelf, hij heeft het niet in de gaten, tot de klanten voor hem zich omdraaien en hem boos en geïrriteerd aankijken. Hij probeert zich onzichtbaar te maken door een stap buiten de rij te zetten.

Zij wil graag zien hoe de kleur bij daglicht is en loopt de winkel uit. Geluiden die ik herken als geluiden van gevaar komen de winkel uit, als ze voorbij de hekjes loopt. Ze kijkt even achter zich de winkel in en als het geluid langzaam uitdooft, gaat ze naar binnen en zwelt het geluid van gevaar weer aan. Het gaat vanzelf zij had het niet zo bedoelt. Even verder loopt een vrouw de winkel uit en weer klinkt er een oorverdovend geluid met knipperende lampen er bij. De vrouw blijft tussen de poortje staan en kijkt verbolgen naar het personeel van de winkel en loopt de winkel weer in. Ze haalt haar schouders op en zegt, ‘Het gaat vanzelf’. Als alles langs een magnetische plaat is gewreven kan ze geruisloos de winkel verlaten.

Buiten is het koud. De schuifdeuren gaan open als ik in de buurt kom. Ik ga naar binnen. Een warme luchtstoom doet mijn adem even stokken. Ik loop snel het Grand Café in. Het is druk en er vormt zich een rij voor de bar. Wachtend kijken de gasten in hun telefoontjes. Als de rij iets verschuift gaan de deuren ongewild open. De kou komt naar binnen en de mensen voor de bar laten de blik op de schermpjes los en keren zich om, om de dader te vinden. De achterste zet van schrik een stap opzij waardoor de deuren weer open gaan en hij glimlacht ongemakkelijk en zegt, ‘Het gaat vanzelf.’