De ledenvergadering van de VN is tussen september en december in New York
139 wereldleiders komen daar
Een groot deel van de wereld in een stad.
In de krant De Correspondent volgen ze de tolken. De tolken maken de vergadering voor iedereen begrijpelijk.
In Tsjechië was ik geïnteresseerd in de man die bij een station een bordje neerzette dat er een trein aan kwam. Zo essentieel en vaak niet in het middelpunt
Op de ledenvergadering gaan ze het hebben over de conflicten in Syrië. De tolken maken het voor ieder begrijpelijk maar ze spreken een andere taal.
Als de tolk aan het werk is wordt zij één met de sprekende wereldleider. Vaak dezelfde pauzes en hetzelfde handgebaar. Ze zitten in een donker kamertje en ze spreken een andere taal.
In de zaal in New York zal er even een Babylonische spraakverwarring zijn. Sommige zullen zeggen dat oorlog niet met woorden op te lossen is, andere zullen iemand schuldig noemen terwijl de buurman hem niet als vijand ziet. De tolken zullen de woorden herhalen maar dan in een andere taal.
Het bordje bij de spoorwegovergang in Tsjechië kon ik niet lezen maar ik wist wel dat ik niet moest oversteken.
Hoe zal dat daar klinken in die zaal in New York. Kunnen de wereldleiders het eens worden in al die talen of zullen ze elkaar een hand geven of een hug. Elkaar even verstaan, even een zelfde handgebaar of samen een pauze laten vallen.
