De wereld kent zoveel mogelijkheden

Ik denk dat hij 7 is en hij staat bij de kassa van een speelgoedwinkel. Hij zegt, Ik kon niet kiezen tussen de zeehond en de rat dus heb ik de pinguïn gekozen.

Ik kijk de jongen nog even na en denk hoe ik mijn keuze heb gemaakt bij het kopen van een cadeautje voor een meisje. Ik wil het boek Sprinkie kopen. Sprinkie weet waar het einde van de wereld is en verwonderd zich over mensen die anders zijn. Ik kan ook voor een barbiepop kiezen. Dan leg ik het boek Sprinkie weg en pak het doosje Playmobil wat bij de kassa ligt. Een Playmobil-zeerover. Het meisje zou de benen van een Barbie, die ze al heeft, in een doek kunnen binden en dan als zeemeermin voor het zeeroversnest laten opdoemen. Ze zou ook het ooglapje van het zeerover-playmobilpoppetje er af kunnen halen, zet hem met zijn houtenbeen op een stoel en het is een gehandicapte kantoorklerk. Zo kan je een eigen wereld maken. Kun je verdwalen in je gedachten.

Ik drink in een cafeetje een kopje thee. De serveerster staat naast me met een opengeslagen doos met 15 verschillende thee soorten te wachten tot ik een keuze heb gemaakt. Ze kijkt in het rond, terwijl ik kies en zegt tegen de andere gasten dat ze er zo aankomt. Eerst zoek ik naar die ik altijd neem, maar die kan ik niet vinden. Dan kijk ik naar lavendelthee maar ik kan niet kiezen dus neem ik de zwarte thee met citroen. De serveerster slaat de doos dicht.

Ze verwachten me en moet op pad. Ik kies welke weg ik ga, links, rechts? Ik ga rechtdoor. Ik verdwaal graag. Ik kom wel een meisje tegen met een Barbie of een Playmobil-kantoortafel of een Lego-rolstoel. Ik dwaal dan met haar door de mogelijkheden. Als ze niet kan kiezen koop ik als nog een pinguïn.

rok-the-system-kiezen


 

 

twitter
Dit bericht is geplaatst in Geen categorie, Rok the system. Bookmark de permalink.

2 reacties op De wereld kent zoveel mogelijkheden

  1. Nine schreef:

    Prachtig!
    liefs,
    Nine

  2. marlies schreef:

    he Christine, ik heb een collega en die gaat altijd met zijn dochter wandelen. ze spelen dan een spelletje dat heet: ‘wanneer ga je mij weer verdwalen’. Daar moest ik aan denken.
    dag marlies

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *