De vrouw verliest haar hoofd

Ik zie een oude vrouw met kromme rug in de wolken. Haar haar vertelt dat ze oud is. De wind maakt dat ze recht gaat lopen, maar ook haar hoofd verliest. Het lichaam drijft nog achter haar hoofd aan. Ik krijg een steek in mijn nek van het naar de wolken kijken. Ik zet mijn hoofd weer op mijn schouders.

Een jonge vrouw vraagt mij de weg naar het Nijntje museum. Een kind aan het stuur. Ik wijs haar de weg die achter haar ligt. Daar kom ik net vandaan, zegt ze en ze draait haar hoofd naar achteren, net zo als het kind aan het stuur. Verontwaardigd kijkt ze mij nog even aan en draait haar fiets.

De man bij de Albert Hein vraagt of ik andere stroom wil. Ik kijk de man aan en doe alsof ik hem begrijp. Wat is anders of hebben we het over het zelfde. De kranten verkoper vraagt of ik een abonnement wil hebben, beter dan ik nu al heb. Ik heb geen abonnement. Ook niet minder goed dan beter. Ik moet hem uitleggen waarom dan niet.

Ik kijk weer omhoog naar de wolken om de vragen te vermijden. Er is nu een donkere wolk. Een grote gnoom met een slaghout in zijn hand. Ik ga de Albert Hein in en koop daar groenten en kaas. In de winkel is een blinde man. Hij vraagt mij of ik een potje witte bonen in tomatensaus wil pakken omdat hij er niet bij kan. Zonder mij aftevragen wat hier niet klopt klim ik op de eerste plank van het schap en pak het potje. Bij de kassa vraagt de kassa medewerker me naar mijn bonuskaart, of ik dinoplaatjes wil, of ik een bonnetje wil en of ik een paraplu bij me heb.

Het is gaan regenen. De lucht is grauw. Ik stop mijn hoofd in mijn jas en loop naar huis.